DramaQueensland & Family time
Door: Daan
Blijf op de hoogte en volg Danielle
26 Maart 2013 | Australië, Rowville
Aiai matrozen,
Ik kan jullie gelukkig vertellen dat we alletwee ongedeerd zijn, en helaas moet ik daarbij melden dat dat niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt. Het adres wat we hadden uitgezocht bleek namelijk niet zo leuk te zijn als we hadden verwacht.. Na 53 mailtjes eruit te hebben gegooid voor een nieuw WWOOF adres vlakbij Brisbane, hebben we de meest enthousiaste reactie eruit gepikt en de bus gepakt naar Beerwah.
Daar kwam Wolfgang ons ophalen en bracht ons naar hun huis. We maakten kennis met de rest van de familie, ze leken in eerste instantie allemaal erg aardig en de eerste dag was best gezellig. Hij en Astrid hebben drie kinderen, waarvan de oudste twee gehandicapt zijn; ze kunnen niet praten en niet lopen. Ik moet eerlijk toegeven dat dat best even wennen was, het is voor ons vrij moeilijk met ze te communiceren aangezien wij geen gebarentaal spreken..
Om een lang verhaal kort te maken; na de eerste dag veranderde alles compleet en werden we behandeld als een stel slaven. Er werd niet tegen ons gepraat, tenzij ze vertelden wat we moesten doen of wat we weer eens fout hadden gedaan, en áls ze al tegen ons praatten, keken ze ons daarbij niet aan. Ze spraken elkaar voortdurend tegen in hun opdrachten, waardoor we altijd wel een van de twee op ons dak kregen omdat we het werk niet goed deden. Ze behandelden ons alsof wij traag werkten en expres dingen fout deden om hun te sarren, en lieten ons heel veel extra klussen doen om dat weer te compenseren. Het was een hel. We hebben meerdere keren op het punt gestaan om gewoon weg te lopen, maar aangezien we er ''maar'' vijf dagen door hoefden te brengen besloten we het maar op ons doorhoudingsvermogen te gooien. Lachend van ellende zijn we de tijd doorgekomen, maar dit waren denk ik wel de langste vijf dagen van ons leven.
Een dag daarentegen was wél leuk, dat was namelijk de 22ste van maart; Dieuw's verjaardag! Ik skip voor het gemak even alle nare dingen van de rest van de dag en praat alleen over het leuke gedeelte, we mochten namelijk zowaar een paar uurtjes vrij om naar de Australia Zoo te gaan! We hebben echt een hele leuke, ontspannen en gezellige dag gehad in het park en hebben veel diertjes kunnen bewonderen. We hebben een krokodillen en tijgershow gezien en we konden koala's en kangoeroe's aanraken, echt heel erg gaaf!
Onze vlucht naar Melbourne vertrok op maandag de 25ste, maar we besloten de bus al op zondagmiddag te pakken. Elk uur minder is een uur minder was de filosofie! We hoopten een nachtje op het vliegveld door te kunnen brengen, maar het spande er nog even om of het vliegveld 's nachts wel open was.. Gelukkig bleek dat het geval en werden we door een medewerkster op een topplek gewezen om te kunnen pitten. Precies bij het stuk waar de koffers de band op gaan is een klein stukje vloer dat overdekt is door de roltrap, een perfect geisoleerd plekje waar we nog best aardig geslapen hebben, puur genietend van het feit dat we weg waren bij de DramaQueens.
Maandagmorgen fris&fruitig in het vliegtuig naar Melbourne! En laat het nou zo zijn dat er hier in Australie wat Rampgenen verspreid zitten.. We werden opgehaald van het vliegtuig door de zus van mn opa, tante Jo, en haar dochter, Hetty. We hadden ons geen warmer ontvangst kunnen wensen en voelden ons direct thuis. Ik probeer al twee dagen deze blog te schrijven, maar ben er gewoon nog niet aan toegekomen omdat we alleen maar aan het kletsen zijn de hele tijd! Vandaag hadden we een gezellig familiediner met tien man (flinke afwas!) en aan het eind van de maaltijd deden ze ineens alle lichten uit en kwamen met een taart met kaarsjes binnen zetten, om onze verjaardagen nogmaals te vieren.. Zo lief! Het ziet ernaar uit dat we ons hier de komende dagen wel zullen vermaken! X
Ik kan jullie gelukkig vertellen dat we alletwee ongedeerd zijn, en helaas moet ik daarbij melden dat dat niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt. Het adres wat we hadden uitgezocht bleek namelijk niet zo leuk te zijn als we hadden verwacht.. Na 53 mailtjes eruit te hebben gegooid voor een nieuw WWOOF adres vlakbij Brisbane, hebben we de meest enthousiaste reactie eruit gepikt en de bus gepakt naar Beerwah.
Daar kwam Wolfgang ons ophalen en bracht ons naar hun huis. We maakten kennis met de rest van de familie, ze leken in eerste instantie allemaal erg aardig en de eerste dag was best gezellig. Hij en Astrid hebben drie kinderen, waarvan de oudste twee gehandicapt zijn; ze kunnen niet praten en niet lopen. Ik moet eerlijk toegeven dat dat best even wennen was, het is voor ons vrij moeilijk met ze te communiceren aangezien wij geen gebarentaal spreken..
Om een lang verhaal kort te maken; na de eerste dag veranderde alles compleet en werden we behandeld als een stel slaven. Er werd niet tegen ons gepraat, tenzij ze vertelden wat we moesten doen of wat we weer eens fout hadden gedaan, en áls ze al tegen ons praatten, keken ze ons daarbij niet aan. Ze spraken elkaar voortdurend tegen in hun opdrachten, waardoor we altijd wel een van de twee op ons dak kregen omdat we het werk niet goed deden. Ze behandelden ons alsof wij traag werkten en expres dingen fout deden om hun te sarren, en lieten ons heel veel extra klussen doen om dat weer te compenseren. Het was een hel. We hebben meerdere keren op het punt gestaan om gewoon weg te lopen, maar aangezien we er ''maar'' vijf dagen door hoefden te brengen besloten we het maar op ons doorhoudingsvermogen te gooien. Lachend van ellende zijn we de tijd doorgekomen, maar dit waren denk ik wel de langste vijf dagen van ons leven.
Een dag daarentegen was wél leuk, dat was namelijk de 22ste van maart; Dieuw's verjaardag! Ik skip voor het gemak even alle nare dingen van de rest van de dag en praat alleen over het leuke gedeelte, we mochten namelijk zowaar een paar uurtjes vrij om naar de Australia Zoo te gaan! We hebben echt een hele leuke, ontspannen en gezellige dag gehad in het park en hebben veel diertjes kunnen bewonderen. We hebben een krokodillen en tijgershow gezien en we konden koala's en kangoeroe's aanraken, echt heel erg gaaf!
Onze vlucht naar Melbourne vertrok op maandag de 25ste, maar we besloten de bus al op zondagmiddag te pakken. Elk uur minder is een uur minder was de filosofie! We hoopten een nachtje op het vliegveld door te kunnen brengen, maar het spande er nog even om of het vliegveld 's nachts wel open was.. Gelukkig bleek dat het geval en werden we door een medewerkster op een topplek gewezen om te kunnen pitten. Precies bij het stuk waar de koffers de band op gaan is een klein stukje vloer dat overdekt is door de roltrap, een perfect geisoleerd plekje waar we nog best aardig geslapen hebben, puur genietend van het feit dat we weg waren bij de DramaQueens.
Maandagmorgen fris&fruitig in het vliegtuig naar Melbourne! En laat het nou zo zijn dat er hier in Australie wat Rampgenen verspreid zitten.. We werden opgehaald van het vliegtuig door de zus van mn opa, tante Jo, en haar dochter, Hetty. We hadden ons geen warmer ontvangst kunnen wensen en voelden ons direct thuis. Ik probeer al twee dagen deze blog te schrijven, maar ben er gewoon nog niet aan toegekomen omdat we alleen maar aan het kletsen zijn de hele tijd! Vandaag hadden we een gezellig familiediner met tien man (flinke afwas!) en aan het eind van de maaltijd deden ze ineens alle lichten uit en kwamen met een taart met kaarsjes binnen zetten, om onze verjaardagen nogmaals te vieren.. Zo lief! Het ziet ernaar uit dat we ons hier de komende dagen wel zullen vermaken! X
-
26 Maart 2013 - 13:26
Paulien:
Hey Daan en Dieuw,
Wij vinden het een dusdanig dramatisch verhaal dat we graag de WOOFF hiervan in kennnis willen stellen maar dat zullen we pas doen als jullie terug zijn haha
Geniet maar lekker van al die aandacht en gezelligheid !!
Fantastisch dat jullie zo liefdevol zijn onthaald.
XXx Lien -
26 Maart 2013 - 13:52
Saskia:
verhaaltje weer gelezen, geniet van jullie 'family time' en ik ben benieuwd naar het volgende avontuur!
-
26 Maart 2013 - 14:12
Melissa:
Lieverd, wat ben ik blij dat er toch nog een happy ending zit aan zo'n naar verhaal.
Pff kunnen ze wel, slaven, jullie? echt niet!
Nou geniet er lekker van! Maar dat komt wel goed.
Dikke koude kus,
Melissa! -
26 Maart 2013 - 14:18
Caroline:
He scattie,
Pfffffffffftttttttttt,wat een verhaal weer......en deze keer met ook een drama-randje, niet een onoverkoombaar randje, maar toch. Knap van jullie hoe jullie ermee omgegaan zijn,schatten,always look on the bright side of life is zo'n slecht motto nog niet, he Daantje?!
Moet wel zeggen dat ik het extra fijn vind dat jullie nu in zo'n warm bad terecht zijn gekomen, van je familie moet je het maar hebben, he?!
ENJOY IT,maar dat gaat vast en zeker de komende dagen lukken!!! We komen vast wel weer in contact met elkaar and don't forget: ME LOVE YOU (both)
Kussies mama C
-
26 Maart 2013 - 14:23
Annelies:
Wat een toestand. Zulke uitbuiters moesten ze de nek omdraaien. Wat denken ze wel..... Zou dit zeker aankaarten t.z.t. En wat fijn dat welkom dat welkom in Melbourne. Wist niet dat je daar ook nog familie had zitten. Fijne tijd daar. Liefs van ons.xx -
26 Maart 2013 - 17:18
Jan:
We gaan jullie Hans en Grietje noemen, blij dat jullie ontsnapt zijn bij de WOLFgang en de ..geitjes.
eind goed al goed en nu maar weer plezier maken! -
26 Maart 2013 - 18:33
Caroline:
He Lief,
Nog een klein detailtje.........3800 vieuwers!!!!!!!!!!!
AL je verslagen worden verslonden door zoveel mensen, papa en ik hebben de afgelopen dagen nog steeds kaartjes gegeven en we hebben onze voorraad alweer aangevuld in onze portemonnee's, waren er beide doorheen. Asl jij nou blijft schrijven, blijven wij uitdelen ;)
Dikke kus van je follower Aarde -
01 April 2013 - 14:12
Petra De Koning:
Ha die Daan,
Ik heb van mama je kaartje met je gegevens gekregen.
Dus ik lees nu je reisverslag, heftig en teleurstellend verhaal met uiteindelijk weer leuke dingen.
lekker genieten meis, het is voorbij voordat je het weet.
Ik vindt het onwijs gaaf wat je doet .
Ik blijf je volgen, tot de volgende keer.
Nog heel veel plezier.
Dikke kus Petra -
02 April 2013 - 21:12
Neeltje:
Heyy Daan, je moeder gaf mij (moeder van Rik weet je nog?) dus zo'n kaartje in de winkel - haha- dus heb ik wat leesvoer samen met al die 3800 anderen.. Leuk om te lezen en ook hoe jullie survivallen door het leven daar - hoort er bij, is niet altijd even leuk, maar goed gedaan zo te lezen.... Ben beetje jaloers, maar dat ben ik altijd op reizend volk, en verdomd, er is altijd iemand op reis via waarbenjijnu... Nou ik ben nu in Aalsmeer... veel plezier daar!! groetjes, Neeltje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
